Wordt Vlaanderen het afvoerputje van Europa?

Ja, het is complex om in Vlaanderen een omgevingsvergunning vast te krijgen, maar uit cijfers van het Departement Omgeving blijkt dat jaarlijks slechts tegen amper 1% van de toegekende omgevingsvergunningen beroep aangetekend wordt bij de rechtbank, nogmaals: amper 1%. Wel oordeelt de rechtbank in 60% van die cases dat de omgevingsvergunning onterecht werd toegekend; wat er eigenlijk op wijst dat de vergunningverlenende overheden nogal onbekwaam zijn, toch? 

Afgelopen week was er veel te doen omtrent het eindrapport van de Gemengde Commissie Vergunningen die eerder door de Vlaamse Regering in het leven geroepen werd om te bekijken hoe de omgevingsvergunningen-knoop ontrafeld zou kunnen worden. Minister-president Matthias Diependaele (N-VA) en minister Jo Brouns (CD&V), net als belangenbehartigers Voka, Unizo, Agoria, etc. reageerden zichtbaar tevreden op de aanbevelingen die in het eindrapport staan. Zelf heb ik er rustig de tijd voor genomen om er eens door te gaan, niet zelden keerde mijn maag om van wat ik las.

Hoe men het ook draait of keert, de overduidelijke meerderheid van de geformuleerde adviezen heeft schijnbaar simpelweg tot doel om het Vlaamse landschap verder en makkelijker te laten verkloten (excuses aan gevoelige zieltjes voor de woordkeuze) ten gunste van bedrijvigheid en industrie, ten koste van de kwaliteit van onze leefomgeving. Ongetwijfeld zal men schermen met “Dat dit noodzakelijk is om investeringen, en dus jobcreatie en onze welvaart op peil te houden,” want wie kan daar nu tegen zijn?

Niemand, ik ook niet, alhoewel … Wat zijn we met een job, een dak boven ons hoofd, goede gezondheidszorg etc. als tegelijkertijd ons landschap verder verhardt, bedrijven vrij spel krijgen om afvalstoffen te dumpen en we ons dus allemaal een AI-bril gaan moeten aanschaffen om nog een illusie te kunnen beleven van hoe beeldig en gezond Vlaanderen had kunnen geweest zijn? Hoog tijd dat men in Brussel, in plaats van de boel verder te laten verrommelen, de oorzaak van de vergunningsperikelen een keer benoemt en aanpakt, zijnde onze ruimtelijke chaos. Uit een bevraging die minister Hilde Crevits (CD&V) organiseerde bleek recent nog dat de Vlaming een betere ruimtelijke ordening wil en behoud van open ruimte op het platteland. Het moet dus gedaan zijn met nog meer verkavelingen, KMO-zones, fermettes, … waar ze, met het duurzaam inzicht van 2025, totaal onwenselijk zijn!

Op deze manier gaan we daar alleszins niet geraken: dit eindrapport heeft er alle schijn naar ten dienste te staan van de vermogende projectontwikkelaars, industriëlen en consoorten, om hun zakken nog wat dieper te maken. Tegen de tijd dat Vlaanderen een volwaardig grijs, vergiftigd afvoerputje zou zijn geworden, zit die welgestelde klasse allang in hun groen buitenverblijf in pakweg Canada of Scandinavië. De toekomst van de gewone Vlaming, daar lijkt men in Brussel klaarblijkelijk niet van wakker te liggen.

Benieuwd of ook Vooruit van plan is de Vlaming te laten stikken.

Dylan Elen, directeur Limburgse Milieukoepel vzw

#ruimtelijkeordening