Limburgse Milieukoepel vzw heeft bedenkingen bij hervergunning AMC Genk

Recent werd het openbaar onderzoek naar de hervergunningsaanvraag van Motocross Genk (AMC Genk) voor hun volledige motorcross-site afgerond. De Limburgse Milieukoepel vzw kwam, na bekijken van de geluidsstudies en de conclusies van de MER, tot de vaststelling dat de aanvraag m.b.t. het geluidsaspect fouten bevat en onvoldoende zekerheid biedt in het kader van het voorzorgsbeginsel voor het leefmilieu.

Meer lawaai = minder leefbare omgeving

Sinds de geleidelijke overstap van tweetakt- naar viertaktmotoren in de motorsport (begin jaren 2000) zijn de geldende afstandsregels voor geluid achterhaald. Het laagfrequente geluid, typisch aan viertaktmotoren, reikt immers veel verder. Daardoor is er meer geluidsoverlast te verwachten, maar de regelgeving werd daar nooit op aangepast. En terwijl het geluidsniveau stijgt, daalt de leefbaarheid van de omgeving.

Omdat het uitwerken van een globaal kader voor sectorale voorwaarden inzake omlopen voor motorvoertuigen te complex bleek, werd er gekozen om dit geval per geval te onderzoeken, en voor elke omloop specifieke hinderbeperkende maatregelen uit te werken. Maar ook hier schiet de aanvraag tekort: een vast meetpunt op het circuit meet dan wel de maximale geproduceerde geluidsdruk (emissie, uitgedrukt in dB(A)), maar zegt niets over de geluidsdruk in de omgeving (immissie), of de hinder die door buurtbewoners ervaren wordt. De intentie van de Vlaamse regering om koste wat kost de vier bestaande omlopen in Vlaanderen te behouden op hun huidige locatie getuigt niet van goede zorg voor de leefbaarheid, maar eerder van struisvogelgedrag. Mits de hinder naar de omgeving maximaal beperkt kan worden hoeft dat geen probleem te zijn, maar naar onze mening wordt de hinder gemakshalve gebagatelliseerd.

“Het is de taak van de overheid, indien ze een maatschappelijk belang hecht aan bovenlokale sportinfrastructuur voor lawaaisporten, om deze locaties in te richten in daarvoor geschikte locaties. Het kaderplan van de provincie Antwerpen heeft zo bewezen dat deze locaties planologisch beschikbaar zijn,” stelt Dylan Elen, directeur van de Limburgse Milieukoepel vzw.

Zo wordt er, voor Motocross Genk, onder het mom van ‘moeilijk meetbaar’ geen onderscheid gemaakt tussen achtergrondgeluid (bijvoorbeeld van de N75 gewestweg) en geluid geproduceerd door de omloop. Het geluid dat gemeten wordt in het aangrenzend VEN-gebied aan de overkant van de weg wordt daarom gemakshalve toegewezen aan de gewestweg, met slechts een eerder klein ingeschat aandeel van de omloop. Bij de beoordeling van de geluidsimpact (op zowel het VEN als op woongebied) kan men het niet langer meer hebben over het “specifiek geluid’: als het “geluidsbad” vol is, kan er volgens Elen geen extra geluidsbelasting meer bij!

Lawaaihinder meten en minderen

Bovendien worden hierdoor het voorzorgsbeginsel en het principe van preventief handelen geschonden. Hinder moet worden aangepakt bij de bron. Alleen metingen uitvoeren en de overtreders bannen is niet voldoende. Er zou bij de bron maximaal ingezet moeten worden op het verminderen van het geproduceerde geluid. Dat kan door technische verbeteringen aan de motoren, zoals elektrificatie. We beseffen dat dit niet op korte termijn haalbaar is voor de amateur of semi-professional. Daarom pleiten we voor een tijdelijke vergunning (5 jaar), met het oog op verstrengde geluidsnormen voor de motoren. Zo blijft de motivatie om te werken naar een geluidsarme(re) motorsport levend.

Door enkel een meetpunt te installeren op de omloop zelf, wordt er ook voorbijgegaan aan het feit dat de lage frequenties van de crossmotoren over een grotere afstand merkbaar zijn. Het volstaat niet om af en toe een meting te doen in de buurt, en wanneer er dan een overschrijding wordt vastgesteld dit weg te zetten als een eenmalig gebeuren. Buurtbewoners zijn er niet slechts enkele dagen per jaar. Elke activiteit op het circuit is hoorbaar, of het nu om een overschrijding gaat of niet, en ook dat moet in rekening gebracht worden. Wanneer buurtbewoners hinder ondervinden, zouden ze dat ook vlot moeten kunnen melden op een algemeen bekend en laagdrempelig platform, niet via een invulformulier op de website van de uitbater. Melders moeten ook de mogelijkheid krijgen om anoniem te blijven, om eventuele intimidatie uit te sluiten.

Een omloop voor lawaaisport produceert lawaai. Daar kan niemand omheen. Er is wel een weg naar minder lawaai en minder hinder. Die weg is lang en vraagt inspanningen, toewijding en kordaat handelen. “Tijd dat de sector en de overheid die handschoen opnemen,” besluit Elen.

Beeld: Rihaij via Pixabay

#ruimtelijkeordening